Drie
Witte’s die zich minister mochten noemen
Niet
alleen de Texelse Cornelis Witte werd minister genoemd. Wie zoekt op internet
vindt er nog twee.
Minister onder de
tsaar
De
Russische graaf Sergei Witte (1849 – 1915) staat te boek als een zeer invloedrijk
beleidsmaker in de regeringen van de laatste twee tsaren. In de jaren ’80 van
de 19e eeuw, waarin de Witte’s op Texel geld en goederen verloren in
de landbouwcrisis, rijst zijn ster in de Russische spoorwegindustrie en in de
regering. In 1892 wordt hij benoemd tot minister van Financiën, wat hij elf
jaar blijft. Gedurende die jaren zet hij vaart achter de bouw van de
Trans-Siberië spoorlijn. Ook stimuleert hij de opleiding van spoorwegpersoneel. Zijn
hoogste ambtelijke functie was die van voorzitter van de raad van ministers van
Rusland onder tsaar Nicolaas II.
De
graaf stamde af van Duitse Lutheranen (oorspronkelijk Nederlands) die in de
Baltische staten leefden (Estland, Letland en Litouwen).
KVP-minister in
jaren vijftig
Een
andere Witte die het tot minister schopte was Herman Bernard Jan Witte (geboren
in Harlingen in 1909). Deze Witte was van oorsprong waterstaatkundig ingenieur
en directeur van gemeentewerken in Bergen op Zoom. Direct na de 2e
Wereldoorlog werd hij er burgemeester. Hij was KVP-minister van
Volkshuisvesting in de jaren vijftig, en nog eens kort in de jaren zestig.
Daarna werd hij burgemeester van Eindhoven.
Minister van potten
en pannen
De
derde ‘minister’ is de onze. Cornelis Dirkzn Witte werd zijn hele volwassen
leven met deze bijnaam aangeduid. Er zijn verschillende verhalen in omloop over
het ontstaan van deze toch lang niet slechte bijnaam. Algehele strekking:
Cornelis verdiende zijn bijnaam door zijn voorkomen en dankbaar geaccepteerde
schrijfvaardigheid.
